Vorige week woensdagavond hoorde ik, toen ik met de honden in de tuin liep, een heel zacht klein hinnikje dat klonk alsof het van heel dichtbij kwam.
Donderdagochtend keek ik daarom met iets meer belangstelling dan anders naar het weilandje van de buren.
Ja hoor, die waren vást naar de Zuidlaardermarkt geweest.
Een kleine shetlandpony, voskleurig, stond een beetje beteuterd tussen de geiten en de ganzen van de buren.
Achgossie. Het had nog een veulenstaartje. Wat een humpie.

's Avonds zaten we met een heel stel op de tribune bij het grote concours in Zuidlaren. Ik zei tegen een vriendin dat onze buren waarschijnlijk op de Zuidlaardermarkt een shetlander hadden gescoord.
"Vrienden van ons zijn er ook geweest en die vertelden al dat er op de parkeerplaats mensen met een Shetlander bij hun auto hadden gestaan, zo van.....hóe krijgen we die in de auto", grinnikte zij.
"Dat waren natuurlijk onze buren", lachte ik mee.

Vrijdag sprak ik de buurman. "Gefeliciteerd met de nieuwe aanwinst", zei ik. "Naar de Zuidlaardermarkt geweest?"
"Wat vind je d'r van?", vroeg de buurman trots. "Het was nog een heel gedoe om het beestje thuis te krijgen. Uiteindelijk hebben we de achterbank van de auto neergeklapt, de pony opgetild en erin gezet, en toen naar huis gereden. Ja, je kan zo'n jong beestje toch niet dat hele eind laten lopen."

Haha, het was dus echt onze buurman die de pony gewoon in de auto naar huis had getransporteerd. Ik had het wel willen zien.

En er is vorige week ook nog een moord gepleegd in onze tuin. Het was een groot drama!
We hebben nu nog maar drie in plaats van vier kippen.
Ik vond een dooie kip met een hoop veren eromheen op het gras. Waarschijnlijk door een roofvogel gepakt. Een paar dagen eerder was ik er net op tijd bij en zag ik nog net een roofvogel wegvliegen, al onze kippen (en die van de buren die ook altijd bij ons scharrelen) in paniek achterlatend. Waarschijnlijk was het een sperwer.
Dit keer was ik dus te laat. De overige kippen en onze haan zaten bibberend onder een struikje en zijn er de rest van de dag niet onder vandaan geweest, totdat ze 's avonds weer op stok gingen. De dagen erna durfden ze niet naar buiten en bleven ze angstvallig in het nachthok zitten. Inmiddels is de rust weer een beetje weergekeerd en scharrelen ze weer voorzichtig rond.
We moeten maar een paar kippen van de buren confisqueren. Die weten toch niet hoeveel ze hebben. Komende week maar op kippenjacht dus. Zal wel hilarische taferelen opleveren.

Bedrijfsongeval

(ooit uit de krant geknipt)

Mijne heren,

In antwoord op uw schrijven, waarin u om meer uitleg vraagt aangaande het ongeval dat mij is overkomen, het volgende. Zoals u weet is mijn beroep metselaar. Op de dag van het ongeval was ik aan het werk in een gebouw op de vijfde verdieping. Bij het beëindigen lagen er nog 250 kilo stenen die terug naar beneden moesten.
Ik kon ze langs de trap naar beneden dragen, maar ik besloot de katrol te gebruiken met daaraan een ton.
Ik vulde de ton met stenen.
Daarna ging ik naar beneden waar ik voorzichtig het touw losmaakte.
Op het ongevallenformulier kunt u lezen dat ik 67 kilo weeg. Tot mijn verbazing schoot ik ineens omhoog. Onnodig te zeggen dat ik zeer snel omhoog ging.
In de buurt van de derde verdieping kwam ik de ton tegen; dit verklaart de hoofdwond en het gebroken sleutelbeen.
Ik schoot nog verder door tot de ton tegen de grond sloeg.
Door de slag viel de bodem uit de ton en zonder stenen weegt deze maar 25 kilo. Ik daarentegen 67 kilo, en zo begon ik aan een snelle afdaling. Op de derde verdieping kwam ik de ton weer tegen en dat verklaart de verwondingen aan het onderlichaam.
De ontmoeting met de ton heeft wel mijn val gebroken en toen ik op de hoop stenen terechtkwam brak ik slechts twee wervels.
Maar toen ik op de stenen lag, liet ik van pijn het touw los. De lege ton weegt meer dan het touw en deze kwam dus weer naar beneden en viel op mijn benen, en zo brak ik die ook.

Ik hoop hiermede genoeg informatie te hebben verstrekt over de wijze waarop het ongeval zich heeft voorgedaan.

Feestbeest

Wij wonen nogal landelijk en vrijwel alle buren hebben kippen met de daarbij behorende haan of hanen.
Wij hebben Groninger Meeuwen. Dat zijn wit/zwarte kippen met blauwe poten.
Onze buren rechts hebben bruine kippetjes van een mij onbekend ras en een heleboel hanen. Al die buurkippen en -hanen klimmen 's ochtends over het hek en scharrelen vervolgens de hele dag in onze tuin. Soms leggen ze een eitje in een paardenstal, soms zelfs in ons kippenhok.
Een aantal van de buurkippetjes is verliefd op onze haan. Pruttelen de hele dag achter 'm aan en pikken zachtjes in zijn lelletjes. Heel lief.
Een van die kippetjes heeft ook een kind van onze haan, want opeens liep er tot onze verbazing tussen de bruine kuikens van de buren een zwart/wit gestipte met blauwe poten.

De buurman aan de andere kant heeft regelmatig andere kippen. Soms hele leuke kleine krieltjes met grappige kuifjes, dan weer grote bruine en dan opeens weer een heel ander ras.
Nu lopen er grote wit/zwarte kippen. Joekels! Bráve kip.....
Bij de grote bruine kippen die hij hiervoor had liep een haan die gruwelijk vroeg in de ochtend begon te kraaien. Althans, de eerste maanden kon hij nog niet kraaien en bracht 'ie een soort hoestend grommend geluid voort. Maar wel hard! Na een aantal maanden oefenen kon hij eindelijk goed kraaien en kraaide dan om half vijf 's ochtends uit volle borst de buurt wakker.
Maar ja, je woont op het platteland. Het hoort erbij.

Ik heb vandaag voor het eerst de nieuwe wit/zwarte haan horen kraaien.
Die klinkt wéér heel anders.
Als een soort feesttoetertje.
Zo eentje die uitrolt als je er op blaast.
Heel grappig.
Daar wil ik 's ochtends wel van wakker worden.