Dé lamp.

Dé lamp, die we geheel tegen onze principes in op 2de Pinksterdag hebben gekocht, is er! Eindelijk. Hij moest besteld worden en ze zouden ons bellen als 'ie er was.
Nooit meer wat gehoord.
Daar verbaasden wij ons niet over, want zulke dingen gaan bij ons nooit in één keer goed en H had bovendien via internet ontdekt dat dezelfde lamp ook in Groningen verkrijgbaar was. Zelfs nog 50,00 euri goedkoper, dus i.p.v. de winkel in Assen bellen waar onze lamp bleef, de winkel in Groningen gebeld.
Daar bleek het een kleiner exemplaar te zijn. Eentje met maar 36 lampjes en niet met 48 lampjes zoals wij 'm wilden. Uiteindelijk toch maar de winkel in Assen gebeld. Die waren erg blij met het telefoontje, want ze hadden de lamp besteld, hij was al lang binnen, maar ze waren onze gegevens kwijt. Haha.
Enfin, lamp opgehaald en gisteren bij Boels, onze huisleverancier van spannende apparaten en toestellen, een steiger gehaald.
Mij krijg je niet op zo'n ding, hoogtevrees. Maar het deert H niet. Zegt 'ie.
Dus gisteravond, nadat hij zich met twee wijntjes moed had ingedronken, al ontkent hij dat natuurlijk, bouwde H de steiger op in onze bibliotheek. Via een trappetje op de vide kon hij met ware doodsverachting op de steiger klimmen. Ik stond met knikkende knieën en een knoop in mijn maag het trappetje vast te houden. "Ach", zei H nog, "het moeilijkste van de hele operatie is waarschijnlijk het insteken van de 48 lampjes!"
H heeft een, inmiddels antiek, installatiediploma en bij ons komt geen installateur meer binnen wegens slechte ervaringen met grote knulligheid van 'erkende installateurs'. Mijn moeder noemt installateurs altijd installeurs, want ze komen iets installeren en anders zouden ze wel iets komen installateren nietwaar? Installeurs dus volgens mijn moeder die daar, vind ik, eigenlijk wel gelijk in heeft. Zo zegt ze ook altijd dat mensen die een tikkeltje gestressed zijn "helemaal gestretched" zijn en als je erover nadenkt klopt dat ook! Mijn moederstaal is nog niet zo gek!
Én H heeft een HBO opleiding 'veilig werken'. Serieus! We kunnen er dus vanuit gaan dat hij weet wat hij doet. Toch?
In alle doe-het-zelf-programma's zeggen ze altijd dat je bij het werken aan elektrische installaties op z'n minst de stop eruit moet draaien ofzo, maar volgens H is dat niet nodig. Als het licht maar uit is staat er geen stroom meer op.
Ik werd dan ook streng geïnstrueerd: "trapje vasthouden en niet tegen lichtknopjes leunen!"
"Vind je het niet eng op die steiger?", vroeg ik.
"Welnee", zei H. "Maak je geen zorgen. Ik sta klem met mijn hoofd tegen het plafond!"
"Dus dan zit er straks een grote vetvlek naast onze prachtige kroonluchter!", zei ik praktisch, hetgeen niet in goede aarde viel.

Nu kun je vanaf de korte zijde van de vide in de hal bij de voordeur kijken en vanaf de lange zijde in de bibliotheek. Het was al avond, tikkeltje schemerig, dus H deed het licht in de hal aan om toch nog iets te kunnen zien. Dat licht zit op een andere schakelaar, moest dus geen gevaar opleveren.
Lekker praktisch ook om 's avonds een lamp op te gaan hangen, maar dat soort opmerkingen moet je op zulke momenten niet tegen H maken.
Terwijl ik bibberend het tafereel aanschouwde en H aan de snoertjes in het plafond zat te peuteren, zag ik wel steeds het licht in de hal knipperen. "Goh", zei ik dus, "het licht in de hal knippert ook steeds." "Interesseert me niet!", zei H, die ingespannen in een moeilijke houding in het schemerdonker boven op een wankele steiger met elektriciteitsdraadjes stond te prutsen en geen belang had bij lichte conversatie.
Totdat hij een draad korter moest maken en doorknipte. POEF! Alle lichten uit! Stomverbaasd en behoorlijk geschrokken stond H boven op de steiger. "Ik zei toch al dat het licht steeds knipperde!", zei ik verontwaardigd. "En ik heb écht niet aan de lichtknopjes gezeten!"
"Ja, nou moet ik eerst de groepen in de meterkast uitzetten", mopperde H en klom de wankele steiger af.

Dé lamp is een halogeenlamp, dus met een zware transformator die normaal tegen het plafond wordt geschroefd, maar in ons geval aan 4 kettinkjes moest komen te hangen, omdat het plafond in de bibliotheek zo hoog is dat de lamp te hoog zou komen te hangen als 'ie gewoon tegen het plafond werd geschroefd (volg je het nog?). In het plafond moesten dus 4 haken worden geschroefd om de kettingen aan te hangen.
Het is een gipsplafond. Dat kan niet zoveel gewicht houden, dus de haken moesten in het extra houtwerk worden gedraaid dat met vooruitziende blik twee jaar geleden bij de verbouwing in het plafond is verwerkt, zodat wij er eventueel een zware lamp aan konden hangen.
Maar ja...twee jaar geleden wist H nog wel waar dat extra hout zat. Nu niet meer natuurlijk. Op goed geluk de haken in het plafond gedraaid dan maar. De kettingen met de transformator eraan gehangen, zag er goed uit! En terwijl H weer met de draadjes aan het prutsen was viel haakje 1 alweer uit het plafond. Gelukkig maar. Stel je voor dat de lamp er aan had gehangen en het hele zooitje 5 meter lager op de vloer in de bieb was gedonderd.
De haakjes er maar weer uitgehaald. Er moesten dan toch maar speciale haken voor gipsplaten worden aangeschaft.

Dus nu hebben we 4 gaten en een vetvlek in het plafond van de bieb. En de lamp ligt vol verwachting te wachten tot hij eindelijk in volle glorie mag schitteren. Ben benieuwd.
Gelukkig is H goed verzekerd!