Een stressdag!

Wat een dag!

Ik was al vanaf 7 uur 's ochtends in touw, want mijn ouders zouden komen en mijn moeder heeft een kritische blik, dus ik wilde dat het huis een tikkeltje toonbaar zou zijn.
Om 9 uur zet ik altijd de paarden buiten, geef ze water, geef de varkens water en dan ga ik uitmesten. Zo ook nu. Ik zette de paarden in de bak en toen hoorde ik een enorm lawaai bij het kippenhok van de buren. Daar was echt grote paniek uitgebroken, dus ik worstelde me door de struiken om te kijken wat er aan de hand was.
Er zat een grote sperwer in hun kippenren. De buren hebben een deel van een schuurtje als kippen- c.q. konijnenhok en hebben daaraan een langwerpige ren gebouwd die langs onze erfgrens loopt. De kippen kunnen door allerlei gaten onderin het gaas richting onze tuin, vandaar dat ze eigenlijk altijd bij ons rondscharrelen.
Nu waren ze dus aangevallen door een sperwer, door zo'n gat de ren ingevlucht en de sperwer was erachteraan gegaan. De kippen waren nergens te bekennen, behalve ééntje die door de sperwer was gepakt en geplukt en dood in haar blootje in de ren lag. En de sperwer vloog in paniek steeds tegen het gaas aan.
Moos, onze kleine zwarte kater, was met me meegelopen door de struiken en stond naast me naar die grote rondvliegende en krijsende vogel te kijken. Machtig interessant natuurlijk, dus hij glipte ook door het gat de ren in. Toen zaten daar dus mijn lieve kleine Moos, een kale dooie kip en een sperwer-in-paniek in de kippenren.
Shit!
Ik zag het al helemaal voor me. Moos die de sperwer probeerde te vangen en de sperwer die Moos aanviel........Dat moest allemaal maar niet gebeuren. Die sperwer moest úit die kippenren. Maar hoe?
Ik probeerde het kippengaas van het dak van de ren los te peuteren, zodat ik dat om kon vouwen en dat de sperwer eruit kon vliegen. Maar dat lukte niet goed.
Dus ik kroop terug door de bosjes en rende naar de tuin van de buren (da's best een eind rennen) om te kijken of daar ergens een deurtje in de ren zat dat ik open kon zetten.
Onderweg moest ik een poort en drie hekjes door die allemaal open en weer dicht moesten. Nu zie ik eindelijk het nut van hordenlopen in. Vond het altijd een vreemde sport, maar ik had het graag goed gekund nu want ik werd gek van al die hekjes onderweg.
Ben trouwens nog wel over twee buxushaagjes gesprongen!
In de kippenren zat inderdaad een deur, maar de ren is een ingenieuze constructie die in de loop der tijden steeds een stuk is uitgebreid en die deur kwam niet uit op het gedeelte waar de sperwer rondvloog en Moos inmiddels de dooie kip had ontdekt en daarmee aan het rondslepen was.
Ik probeerde aan de buurkant een stuk van het dak los te peuteren. Dat lukte al beter, ik kon een groot stuk terugvouwen, maar hoe kon ik de sperwer duidelijk maken dat hij daardoor kon ontsnappen.
Want als ik dáár stond waar het gat was, zat de sperwer helemaal aan het andere eind van de ren en andersom. Maar de sperwer zag het gat niet, dus fladderde nog steeds in paniek rond, rakelings over Moos heen.
Dit ging niet werken.
Ik had hulp nodig.
Miranda! Een buurvrouw twee huizen verder. Die was thuis vandaag wist ik toevallig. Dus ik rende weer door alle hekjes en over heggetjes de tuin uit, richting het huis van Miranda. Die was in de kamer aan het stofzuigen en keek op toen ik bij hun de oprit op rende en zwaaide blij.
Ik wees driftig naar haar voordeur. Toen ik bij de deur was zwaaide die open. "Hee hoi", zei Miranda vrolijk. "Wat gezellig. Ik had jullie al gemist (ze was jarig geweest, maar wij waren door ziekte en drukte niet langs geweest). Ik krijg straks allemaal vriendinnen op visite, dus ik dacht maar even de modderpoten van de hond wegzuigen. Heb je al gehoord dat de kat van de buren dood is? Aangereden! Bepbepbepblablabla......"
Hijgend hing ik tegen de deurpost (want snotverkouden en ziek geweest, dus niet in topconditie). "Nee Miranda, je móet me even helpen, er zit een sperwer in Bert z'n kippenren!"
En bovendien stond die op het punt míjn kat te vermoorden.
"O? Wacht, ik pak m'n jas!"
En 'gezellig' beppend liep ze met me mee richting Bert z'n tuin.
De sperwer zat inmiddels een tikkeltje uitgeput in een hoekje van de ren en Moos had z'n aandacht van de dooie kip naar de grote roofvogel verlegd. Vol belangstelling en akelig dichtbij zat hij te overwegen hoe hij het best de aanval in kon zetten.
"Hee", zie Miranda. "Daar zit ook een kat van jullie toch? Goh, wat is die al groot geworden. Gaat het goed met ze? JEETJE, wát is dát?", toen ze ineens de sperwer zag.
"Ja, dát is dus die sperwer."
"O? Goh, wat een joekel. OOOoooww, en wát is dát?", toen ze de dooie blote kip ontdekte. "Gatverdarrie!"
"Ja, dát is dus een dooie kip. Dat heeft die sperwer gedaan."
"O ja? O bah!"
"Jaha, maar nu moet die sperwer uit die ren. Ik heb dáár een gat in het dak gemaakt, maar we moeten proberen hem daarnaartoe te jagen."
"O ja. OK. Wacht, volgens mij zit er nog een deurtje aan het andere eind van de ren. Misschien kunnen we dat open zetten." Briljante Miranda. Ik had dat deurtje nog niet gezien.
Maar het deurtje zat met allerlei ijzerdraadjes dichtgebonden en dat kregen we in de gauwigheid niet open.
Ondertussen bepte Miranda gezellig door over de hamster van Bert die ze in de vakantie had moeten verzorgen en dat ze het deurtje open had laten staan, hamster ontsnapt en uiteindelijk geëlektrocuteerd omdat 'ie een snoertje had doorgebeten.
Goed verhaal hoor, maar ik had er even geen zin in met al dat spannende gedoe in die kippenren.
"En straks staan m'n vriendinnen voor de deur en ik was nog niet klaar en....."
"Dacht je dat ík hier tijd voor heb? Mijn ouders komen straks, ik moet met m'n vader vanmiddag naar Visio in Haren, ik moet nog uitmesten......!"
Toen we weer richting de sperwer liepen bedacht die opeens dat 'ie via dezelfde weg waarlangs hij de ren ín was gekomen er ook weer úit kon, dus die hipte richting het gat en vloog naar buiten.
Gelukkig.
Miranda ging weer naar huis, verder met stofzuigen. En ik ging de gaten die ik in het dak had gemaakt maar weer dicht prutsen.
Toen ik eindelijk ook naar huis kon en nog een keer omkeek naar de sperwervrije ren, zag ik dat Moos weer met de dooie kip aan het slepen was.
Dus rende ik weer naar de ren en huppelde armzwaaiend als een gek op en neer, ondertussend ksssjt-geluiden makend, waarop Moos mij aankeek en dacht: die is duidelijk volkomen doorgedraaid, laat ik maar maken dat ik wegkom, straks is ze nog gevaarlijk, en ook door het gat terug naar onze tuin glipte.
Ik rende weer door alle hekjes en over heggetjes ook naar onze tuin, want daar stond bij het haardhout nog een wijnkistje. Als ik dáár die kip nou in kon leggen - dan hadden we cocq-au-vin. Nee, zonder gekheid, dan kon ik de kip buiten katbereik zetten misschien.
Dus ik met het kistje weer over de heggetjes, door de hekjes, richting kippenren. Peuterpeuterpeuter aan het deurtje dat ik uiteindelijk openkreeg, kip opgepakt en in het kistje gelegd, uhm, wáár moest ik dat kistje nou weer neerzetten. In het schuurtje, niet bij de rest van de bibberende kippen natuurlijk, maar in de andere schuurhelft. Ik trok de deur open, het was alsof er een tornado in het schuurtje had gewoed. Grote zooi.
Nee, daar kon ik de dooie kip ook niet neerzetten. Tegen het schuurtje stond een groot, leeg konijnenhok. Ik zette het kistje op het dak van het konijnenhok.
Tsja...dat ging natuurlijk ook niet werken. Want er zat geen deksel op het kistje, dus de kip lag daar niet echt buiten katbereik.
Ik trok maar weer een sprintje richting onze tuin, grabbelde wat plankjes bij elkaar, rende naar binnen en schreef met viltstift "pas op! dooie kip, nogal gruwelijk" op een plankje, rende weer naar de buren, legde de plankjes op het kistje, liep naar Miranda, die allemaal kaarsjes aan het aansteken was - het zag er erg gezellig uit en ik moest goddorie nog uitmesten enzo - en vertelde wat ik met de kip had gedaan.
Miranda zou het aan Bert vertellen, want die zou 's middags toch bij hun komen.

Hehe. Toen kon ik naar huis, de paarden water geven, de varkens water geven, de stallen uitmesten, de kattenbakken verschonen, de was doen en toen ging de bel en stonden mijn ouders voor de deur. Mooi op tijd voor de koffie. Pfffffffffff.

Wat een stress!