Teute kip?

Toen ik dinsdagochtend de kippen ging voeren liep één van de kippen te wankelen alsof ze eerder die ochtend een halve fles jenever achterover had geslagen. Dat kon niet zo zijn, dat wist ik vrijwel zeker, maar toch ging kip pootje over de bocht door en wiebelde van voor naar achter alsof ze gruwelijk dronken was.
Om toch een beetje stabiel te te zijn ging ze maar op haar kippenkontje zitten eten. Gelukkig, ze at tenminste wel. Wat was er toch met kipje aan de hand?
Ik zag het niet zo zitten om met haar naar de dierenarts te gaan, want de kans was aanwezig dat we dan - als we aan de beurt waren - de doos met de kip open zouden doen en dat de kip dan aan de stress was bezweken ofzo.
Dus 's middags tijdens het spreekuur de dierenarts gebeld en de symptomen omschreven. "Tsja", zei Jacques (de dierenarts). "Heeft ze iets gegeten wat is gaan gisten misschien?"
Maar de kippen hadden geen fruit gegeten, alleen maar legkorrels en graan.
"Dan kan het coccidiose zijn, of de ziekte van ......, of misschien wel........", somde Jacques op. "Kun je een beetje ontlasting opvangen en langsbrengen? Als je er een kwartiertje bij gaat zitten, zul je zien dat ze wel iets laat vallen. Als je dat vanmiddag nog bij de praktijk in de bus dropt en me dan even belt, dan onderzoek ik het zo snel mogelijk."
Dus ik ging met een boterhamzakje richting kippenhok. De kippen en haan keken me verbaasd aan en gingen mompelend in de andere hoek van het hok zitten. Ze zijn nogal argwanend van aard. Wij hebben ze nog nooit iets gedaan, alleen maar eten en water gegeven en hun hok verschoond en toch vertrouwen ze ons voor geen meter.
Ik bleef geduldig wachten tot 'teute kip' een poepje deed, maar die hield angstvallig haar billen tegen elkaar. Zelfs de andere kippen en de haan lieten niks vallen. Zo zat ik daar een minuut of tien, maar nee hoor, niks. Hmmmm. Ik zei bemoedigend: "pfflrrt pfrt", en "pwt!" In de hoop dat die windgeluiden inspirerend zouden werken, maar nee.
Hans kwam kijken waar ik bleef.
"Hoe lang zit ik hier al?", vroeg ik.
"Minuut of twintig toch al wel", zei Hans.
"Nou, ik geef het op. Kip doet toch niks als ik zit te kijken."
En nét toen ik opstond en weg wilde lopen deed kip een poepje. Hiephoi. Ik deed het poepje in het zakje en sprong in de auto om het naar de praktijk te brengen. Daar deponeerde ik het zakje op de afgesproken plaats en belde Jacques.
"Ha, is het gelukt?", vroeg die verheugd. "Zie je wel, een kwartiertje zitten en...."
"Nou, meer twintig minuten en een hoop dreigementen later, bedoel je."
"En die kip maar denken, ik móet zo nodig, maar ik kán niet als er iemand zit te kijken", grinnikte Jacques. "Als ik weet wat het is bel ik je wel."
's Avonds ging de telefoon.
"Hoi, met Jacques. Coccidiose waarschijnlijk. Kom morgen maar een middeltje halen wat je in het water kunt doen. Alle kippen moeten dan wel behandeld worden."

Dus ben ik vanmiddag weer naar de praktijk gereden en heb medicijnen voor 'teute kip' en de rest opgehaald. "Alle kippen moeten daarvan drinken hoor", zei Jacques.
"Ik zal het ze vertellen."
"En dan moet je over een week weer een kwartiertje zitten........", grinnikte hij. "Dan moeten we even kijken hoe de ontlasting er dan uit ziet."

Dus.....ik heb het kippenvolk voorzien van water met doping, gezegd dat ze er allemaal van moeten drinken, en nu maar hopen dat kip snel weer rechtdoor loopt i.p.v. als een dronken lor over d'r eigen pootjes struikelend door het hok wankelt.
Zo zielig.
En dan ga ik over een week maar weer een kwartiertje (of langer) in het kippenhok zitten.
Neem ik wel een stoeltje mee.